Prawa komunikacji miejskiej
Żeby nie nudzić się na przystanku na który zostałem wypchnięty z przepakowanego autobusu opracowałem serię uniwersalnych praw i zasad, które rządzą komunikacją miejską:
I Prawo Komunikacji Miejskiej: Stężenie czynnika ludzkiego na cm2 w pojeździe skierowanym na wybrany przystanek wynosi o 100% więcej niż przewiduje maksymalne obciążenie. Uzupełnienie I Prawa Komunikacji Miejskiej: Pojazd przybywa na przystanek w stanie pozwalajacym na zagięcie czasoprzestrzeni nawet jeśli dany przystanek stanowi początek trasy. II Prawo Komunikacji Miejskiej: Ilość osób używających współpasażera jako punktu zaczepu na ostrym zakręcie rośnie proporcjonalnie do poziomu niestabilności danego współpasażera. III Prawo Komunikacji Miejskiej: Tłum pasażerów (rozumiany jako nadzwyczajna gęstość czynnika ludzkiego na cm2, patrz też: I Prawo) zajmujących dany pojazd ulega gwałtownemu rozprężeniu podczas postoju na przystanku powodując zmniejszenie objętości przy strefie okołodrzwiowej. Aksjomat MANa-Solarisa: Ruchome zawieszenie powoduje kinetozę. Rewizja chronologiczna: Nie istnieje wypadkowa między piętnastominutowym oczekiwaniem na pojazd, a piętnastosekundowym biegiem w kierunku uciekającego z przystanku pojazdu.
Dobra, wystarczy.